Afgelopen zaterdag mochten de mannen van Geert Tichelaar weer aantreden. De competitie hervatte zich en de laatste wedstrijd van de tweede periode stond op het programma. En het affiche? Die was fraai. VV Wijthmen – SC Lemele. Wijthmen uit, altijd lastig. En nu stond er opeens ook nog heel wat op het spel: een periodetitel. Waar Lemele zeldzaam slecht aan de competitie begon, maakte het in de tweede periode een ware inhaalslag. De kers op de taart kon in Wijthmen behaald worden, met een periodetitel die binnen handbereik lag.

Nog even terug, want hoe zit het allemaal ook alweer? De competitie is ingedeeld in drie periodes. Het team dat aan het eind van een periode bovenaan is geëindigd, pakt sowieso een ticket voor de nacompetitie voor promotie. De eerste periode werd gewonnen door Wilsum. En Lemele? Aan het einde van de eerste periode stonden we roemloos onderaan.

Maar met de start van de tweede periode, begon ook de winning mood. Wedstrijden tegen Zalk, Daarle, VSW, Kampen en EZC werden allen achtereenvolgens gewonnen. De schwung was terug en de blauwwitten lieten zien waarom ze vorig jaar op het nippertje niet promoveerden. Alleen HTC wist de Lemelenaren in februari thuis op een 1-1 gelijkspel te houden.

In zes wedstrijden werden dus 16 punten bij elkaar gespeeld. Genoeg om, samen met het sterke OWZ ’24, aan kop te gaan om de tweede periode. Maar de ongelooflijke scoringsdrift gaf de blauwwitten een voordeel van vier doelpunten. Een winst bij Wijthmen zou dus over het algemeen voldoende moeten zijn. Maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan…

Terug naar zaterdag. Strijdtoneel was Sportpark de Elshof. Om 14:30 uur werd er in de brandende zon afgetrapt. De omstandigheden voor de supporters waren heerlijk, maar de spelers hadden het lastiger. Het veld was hard en de bal stuiterde alle kanten op. In de warming-up werd al duidelijk dat echt goed voetballen lastig zou worden. Met de voetballende kwaliteiten van onze ploeg gingen we het natuurlijk wel proberen.

Het eerste kwartier was volledig onder controle. Echte kansen ontbraken, maar Lemele had de bal en het werd wel duidelijk dat Wijthmen de voetballende intenties deze middag niet had. Niet erg, maar het kwam de kwaliteit van de wedstrijd niet ten goede. Het was bal aannemen en naar voren rossen, waarbij op goed geluk maar iets geforceerd moest worden. Lemele probeerde er wel voetballend doorheen te komen, maar ook dat werd niet altijd even succesvol uitgevoerd.

In minuut 16 kwam de bal na een inworp voor de voeten van Yoran Bakhuis. De bal stuiterde wat en Yoran bedacht zich geen moment en vuurde een pegel op het doel van Wijthmen. De bal spatte uiteen op de lat, maar het was Yur Hekman die precies op de goede plek stond en de bal knap met z’n linker in het doel volleerde. Hekman’s linkervoet en doelpunten maken, een uiterst succesvolle combinatie dit seizoen. De vreugde was groot en de blauwwitten kwamen verdiend op een 0-1 voorsprong.

En daarna? Daarna gebeurde er niet veel meer. Of het de lentezon was, de spanning of het moeilijk bespeelbare veld; de wedstrijd was kortgezegd niet best. Veel mislukte, er was weinig energie en echte kansen konden niet meer genoteerd worden. De blauwwitten gingen daardoor wel met een minimale voorsprong de rust in. En dat was waar het deze middag allemaal om draaide.

De tweede helft was misschien nog wel slechter dan de eerste. Vanuit Lemeler kant werden er bijna geen kansen meer gecreëerd. Wijthmen probeerde het wel, maar kwam ook niet veel dichterbij dan halve kansen. Eén keer moest keeper Ruan Weelink strekken op een schot van de nummer 10. Ook vlogen wat ballen voorlangs, maar dat was het wel. Nee, voor de amusementswaarde moest je als voetbalsupporter afgelopen zaterdag niet in Wijthmen zijn. Maar voor de spanning des te meer.

De thuisploeg begon naarmate de tijd vorderde meer te drukken en Lemele had nieuwe energie nodig. Met een driedubbele wissel kwamen de jonge talenten in de ploeg. Met fris elan voorop wist Lemele de wedstrijd weer meer te controleren. Dat kwam ook doordat de Lemelse achterhoede wederom als een huis stond. Kenny Kersjes en JR beschermden het doel als een onneembare vesting. Kwam Wijthmen er toch sporadisch langs? Dan stond daar altijd Ruan nog als betrouwbaar slot op de deur.

Het scorebord tikte langzaam door tot minuut 90. Ondertussen was het al duidelijk dat OWZ het doelpuntenverschil niet zou overtreffen, maar wel weer een overwinning zou boeken. De 0-1 winst zou dus volstaan. De blessuretijd ging in en de roodhemden probeerden er nog één keer alles eruit te halen, maar het blauwwitte blok bleek het sterkste. Na 94 minuten floot de arbiter af voor het eindsignaal. 0-1 winst en de tweede periode was binnen!

Met een bult gejuich werd de overwinning gevierd. Iedereen die Lemele een warm hart toedraagt, kan zich gaan opmaken voor de nacompetitie. Deze zal eind mei en begin juni plaatsvinden. En tot die tijd? Tja, we gaan kijken waar het schip strand. Inmiddels staan we op een zesde plek, met plek vijf en vier binnen drie punten. De top drie staat wat verder weg. In ieder geval zullen er nog zeven mooie wedstrijden volgen. Te beginnen met volgende week, thuis tegen Noord Veluwe Boys.

De wedstrijd tegen Noord Veluwe Boys begint zaterdag 15 maart om 14:45 uur op Sportpark ’t Zandeinde. Hopelijk zien we jullie allemaal daar!