Zaterdag 23 maart was het weer tijd voor een echte ‘Super Saturday’. Een inmiddels jaarlijkse traditie wanneer Marle op bezoek komt bij de Lemelnaren. Het recept? Eerst met veel supporters de blauwwitten aanmoedigen, daarna een bult gezelligheid in de kantine met een plaatselijke volkszanger, lekker eten en genoeg alcoholische versnaperingen.

Maar dat was bijzaak. Hoofdzaak was namelijk drie punten pakken. En tegen MVV ’69 uit Marle is dat altijd een lastig verhaal. Het lijkt wel of er bij de oranjehemden extra energie vrijkomt, wanneer zij tegen Lemele spelen. Dus dat betekent dat de jongens van Geert Tichelaar extra scherp moeten zijn. Want wanneer je op voorhand de statistieken bekijkt (Lemele: plek 1, Marle: plek 9) zou je zeggen: ‘Dat wordt een simpele thuisoverwinning…’ Maar in de derby tegen MVV ’69 weet je het nooit..

De opkomst om 14:45 uur werd gesierd met blauwe rook en fakkels. Vak L (zoals we de jongste harde kern van de 5^e Klasse – C maar zullen noemen) had weer flink uitgepakt met vuurwerk, spandoeken en trommels. Het is immers niet voor niets een derby. Of het dan Ajax – Feyenoord, of Lemele – Marle is; dat maakt niet uit. Ook de weergoden waren ons gezind. Want waar het de hele ochtend regende, hagelde en stormde, was het tijdens de hele wedstrijd zonnig en droog. Alleen de wind bleef flink over het sportpark waaien.

Op naar de wedstrijd. Het spelbeeld dat we allemaal verwachtten, kwam ook uit. Lemele kreeg de bal en mocht het spel maken. Marle hield het achterin compact, dichtbij elkaar en probeerde met de lange bal gevaarlijk te worden. Door de oranje muur was moeilijk heen te komen, waardoor echte kansen in de openingsfase achterwege bleven. En niet alleen in de openingsfase, maar de gehele eerste helft werden beide ploegen nauwelijks gevaarlijk. Pas in minuut 44 kon Lemele zijn eerste echte kans noteren. Uit een lange uittrap van Ruan Weelink kwam de wind achter de bal, waardoor hij over de hele verdediging van Marle zeilde. Het was Yoran Bakhuis die de bal ontving, maar zijn lob belandde net naast de verkeerde kant van de paal.

Een minuut later werd Lemele nog een keer gevaarlijk. Via een uitstekende aanval kreeg Damien Dijk de bal op de achterlijn. Met een teruggetrokken voorzet kwam de bal voor de voeten van Erik Lubbers. Maar ook zijn inzet liet het net van MVV ’69 helaas niet bollen. En dat was het wel. Twee redelijke kansen voor Lemele, terwijl Marle daar vrijwel niets tegenover kon zetten. Na 45 minuten spelen vond de arbiter het ook hoog tijd om voor de rust te fluiten.

In de tweede helft speelde Lemele tegen de wind in. Dat betekent automatisch dat Marle er vanaf speelt, wat hun tactiek ten goede kwam. Want de tweede helft was nog niet vijf minuten bezig of de 0-1 kon genoteerd worden. Een lange bal vanuit de verdediging vloog over alles en iedereen heen, waardoor de aanvaller van Marle vrij op Ruan af kon lopen. Hij passeerde de doelman vakkundig, legde de bal breed en de spits hoefde deze alleen nog maar in te tikken. Misschien wat tegen de verhouding in, maar dat maakte de gastheren niet uit. Zij gingen knap aan de leiding tegen de koploper.

De knop moest om. Aangejaagd door de onuitputtelijke steun van Vak L ging Lemele op zoek naar de gelijkmaker. En die kwam gelukkig snel. Net als de steun van de supporters, is ook de werklust van Tim Schotman onuitputtelijk. Toen hij op een terugspeelbal doorjoeg, werd dit maar weer eens beloond. De keeper schoot de bal tegen de aanstormende Tim, die daarna vanuit een zeer lastige hoek toch de bal in het net wist te krijgen. Een wat gelukkig doelpunt, maar o zo belangrijk.

Lemele ging door om zo snel mogelijk op voorsprong te komen. Na een corner kreeg Yoran de bal, die hij opnieuw probeerde voor te zetten. Tijdens het geven van de voorzet kwam de verdediger wat onbehouwen in en kegelde hij Yoran naar de grond. De piepjonge scheidsrechter wees resoluut naar de stip. Remon Kleinlugtenbeld ging achter de bal staan. En dan weten we het eigenlijk allemaal al. Met zijn 100% score aan penalty’s dit seizoen was ook dit buitenkansje aan hem besteed: 2-1! Lemele ging weer aan de leiding!

Met nog een half uur te spelen zetten de bezoekers steeds meer druk. Niet qua voetballend vermogen, maar wel qua opportunisme en lange ballen. Op goed geluk gingen zij op zoek naar de gelijkmaker. Door de tegenwind en het opportunistische spel kwam Lemele ook steeds minder goed van het eigen doel af. De bal werd niet meer lang in de ploeg gehouden en lange, hoge ballen kwamen bijna met dezelfde snelheid weer terug.

Aan alles voelde je dat deze wedstrijd over de streep getrokken moest worden. Het spel was het laatste kwartier ook niet meer om aan te gluren, maar dat deed er ook niet toe. Ook dát hoort bij een echte derby. De negentigste minuut kwam steeds dichterbij en ondanks de druk van Marle, kwam Ruan nooit echt in de problemen. Na 95 minuten spelen vond de scheidsrechter het wel genoeg geweest en floot hij voor het eindsignaal. Een groot gejuich barstte los langs het veld en Lemele kon weer drie punten bijschrijven. Het equipe van Geert Tichelaar ligt daarom nog steeds op pole position voor de titel.

Met de steun van de vele supporters, het vocale geweld van Vak L en de werklust om de drie punten in Lemele te houden, was de derby eindelijk weer eens voor Blauwwit. En met zo’n overwinning is het feest in de kantine toch nét altijd wat groter. Toen de verslaggever van dienst richting huis keerde, was de kantine nog bomvol. Een belangrijke middag met drie punten, afgesloten met een uiterst gezellige avond: wat wil je nog meer?

Met nog vijf wedstrijden te gaan ligt Lemele nog steeds op titelkoers. Op zaterdag 6 april speelt het de uitwedstrijd tegen Koninklijke UD in Deventer. Om 14:30 uur wordt er afgetrapt op Sportpark Het Schootsveld. Alle support is welkom!